THE DANCE FLOOR
–
NELLEKE
IMAGES & STORIES
At The Dance Floor you might find crazy, funny, beautiful & inspiring people and their dance moves
Meer info over The Dance Floor
Nelleke woont samen met haar man in Veenendaal. Daar heeft ze een atelier bij haar huis waar ze zelf veel schildert en boetseert en verschillende workshops geeft. Hiernaast is ze ook werkzaam als docent en trainer.
Mijn hele leven is anders gelopen dan ik had bedacht.
Ik was eigenlijk niet zo goed in leren, besloot kraamverzorgster te worden maar werd uiteindelijk bejaardenverzorgster en groeide daarna door naar een leidinggevende functie. Op dit punt dacht ik dat ik vast zat in de zorg, maar rond mijn 40e stimuleerde mijn man me om een studie op te pakken. Ik dacht gelijk: nee, ik kan helemaal niet goed leren, dat wordt niks! Toch bleef hij me aanmoedigen. Uiteindelijk ben ik docent omgangskunde gaan studeren, en kreeg zelfs een vrijstelling!
“Ik dacht gelijk: nee, ik kan helemaal niet goed leren, dat wordt niks.”
Het leven liep ook anders doordat mijn man en ik graag kinderen wilden maar die wens niet is vervuld. Dat is iets wat je je hele leven meeneemt. Elke nieuwe fase komt het weer op een andere manier terug en soms heb ik daar baaldagen van.
Maar ik heb ook geleerd dat je niet alleen maar door een roze bril naar de situatie moet kijken van mensen die wel gezegend zijn met kinderen. Kinderen brengen namelijk ook veel zorgen met zich mee. Mijn man en ik proberen daarin zo realistisch mogelijk te blijven.
Wat ik heel sterk in mijn leven heb geleerd is
dat wanneer dingen anders lopen dan je wilt, je naar de mogelijkheden moet kijken in plaats van naar de onmogelijkheden. Er zijn altijd mogelijkheden, ook al denk je van niet.
Nadat ik 25 jaar in de zorg had gewerkt, kreeg ik een burn-out.
Het heeft 6 jaar geduurd voor mijn energielevel weer omhoogging.
Dat was een moeilijke periode. Ik moest erg afgepast leven. Ik had mijzelf er op een gegeven moment maar bij neergelegd, hier wordt ik oud mee, dacht ik. Maar mijn man motiveerde mij om naar een Biofysische-arts te gaan. “Doe het maar voor mij,” zei hij. Ik probeerde het en stopte met het eten van gluten. Na een maand begon mijn energie te verbeteren.
Doordat die periode zolang heeft geduurd, ben ik nog dagelijks dankbaar voor alles wat ik nu weer kan. Ik ben niet een persoon die snel bij de pakken neer gaat zitten. Het glas is bij mij altijd halfvol, ook als ik nare dingen meemaak. Dankbaarheid en verwondering zijn woorden die bij mij passen. Dit heeft ook sterk met mijn geloof te maken.
Die burn-out heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik creatief aan de slag ging.
Ik leerde schilderen, aquarelleren en boetseren. Op dat moment was dat voor mij een soort therapie. En heel veel van die creatieve dingen die ik probeerde, lukten me gewoon, dat verbaasde me. Oh, het is heel mooi geworden! Dacht ik dan bij mezelf.
Toen ik een keer een expositie bezocht, kwam ik in contact met iemand waarmee ik samen een atelier ging huren en uiteindelijk ben ik van daaruit mee gaan doen aan de kunstroute in Veenendaal. Het groeide gewoon van het één in het ander. Naarmate ik meer energie kreeg, kwamen er steeds meer vragen voor opdrachten en workshops. Daar zie ik Gods leiding in.
Ik vind het leuk om over dromen te mijmeren, maar niet elke droom hoeft uit te komen.
Het lijkt me bijvoorbeeld erg leuk om meer in kerken te exposeren met mijn beeldende werk. Mijn werk is de laatste tijd erg geïnspireerd op de Bijbel en op geloof. Ik heb nu wat grotere werken over de Heilige Geest, en het lijkt me leuk om die een keer te exposeren in een kerk.
Met mijn broer, die in de technische hoek zit en wel eens kunstwerkjes last van oud materiaal, zou ik een gezamenlijk atelier willen starten.
Mijn man en ik hebben ook een droom om een keer naar het buitenland te verhuizen. Dat we telkens een half jaar in Nederland en een half jaar in het buitenland wonen. We kunnen beiden erg uitkijken naar zoiets, maar het is ook niet erg als het niet zou gebeuren. Gewoon in Nederland ergens aan het water wonen zouden we beiden ook erg mooi vinden.
Ik heb niet echt dromen die echt per se moeten gebeuren. Misschien komt dat ook wel doordat ik vanuit de burn-out heb geleerd hoe God voor mij zorgt. Soms zou je het even heel duidelijk willen hebben, dat Hij zegt: Ik bedoel dit of dat, dan kan je je daar op richten. Maar ik heb nu meer geleerd dat God alles toch op zijn manier doet.
Ik ben eigenlijk altijd met mensen bezig geweest, eerst in de zorg en nu als docent en trainer. De laatste tijd ontmoette ik best wat mensen die even wat moeten verwerken, dan doe ik soms zelf ook wel pastorale gesprekken. Ik ga ook bij mensen in mijn omgeving langs die een luisterend oor kunnen gebruiken. Het leukste vind ik om mensen in hun kracht te zetten. Om mensen te laten ontdekken wat ze in zich hebben.
Ik vind het heel mooi om in andere mensen iets van God te zien.
In ieder mens is dat wel te zien. Soms is het wel even zoeken en dat vraagt dat je even bewust van ze moeten willen houden. En dan zie je echt mooie dingen in mensen. We zijn tenslotte in Gods beeld geschapen. En ondanks alles wat er mis gaat zit ergens toch het goede. Ik vind die kreet van Els van Dijk bijvoorbeeld erg mooi. Zij zegt zoiets als: “Wij zijn er als mensen om elkaar tot recht te laten komen.” Dat blijft me bij. Ook dat bekende gezegde van Plato vind ik mooi: “Verwondering is het begin van de wijsheid.”
